donderdag 3 juli en vrijdag 4 juli
Door: Sloothaakjes
07 Juli 2008 | Thailand, Bangkok
Donderdag 3 juli 2008
Floating market van Damnoen Saduak en Kanchanaburi (River Kwai)
Om 5.30 uur opgestaan om na een vroeg ontbijt om 6.30 uur met Mr. Wichai, een taxichauffeur, te rijden richting Damnoen saduak. Op de roue een plaats aangedaan waarvan ik de naam ben vergeten. Er was daar een marktje (waar niet?) die op het spoor stond uitgestald. Wichai vroeg of ons of we het leuk vonden om er even te kijken. Wij 'te veld" om met tante See te spreken. We waren er een van de weinige Europeanen en waren een bezienswaardigheid voor de Thai. We werden echt door iedereen aangestaard, een vreemde gewaarwording. Het is sowieso opvallend hoeveel meisjes giechelen als Daan voorbij komt en hoeveel blikken Florine krijgt. De blanke huid en het blonde haar vindt men hier een attractie. Jonge meisjes maken soms hun gezicht wit met een poeder f creme om blanker te lijken. Hun armen beschermen ze voor het zonlicht met losse mouwen om niet bruin te worden.
Maar ik had het over de markt; om 8.30 uur zou de trein komen, om 8.29 uur legden de mensen hun waar aan de kant en trokken hun zeilen in. Een enorme trein kwam er aan en reed gedeeltelijk over de waar heen (niet met de wielen). Eenmaal voorbij stond de markt weer in een minuut alsof er niets gebeurd was. De markten worden favoriet voor ons, de geuren zijn zo opvallend en apart, dat is niet uit te leggen.
Daarna gingen we naar de Floating Market. Wichai had voor ons een goede prijs bedongen. Hij legde ons uit dat we overal moesten afdingen behalve bij grote winkelcentra.
Wichai ging met ons mee de boot in. meteen werden we naar een stalletje gevaren wat er duidelijk stond voor toeristen. We voelden ons min of meer verplicht om iets te kopen. Dit was helemaal niet onze verwachting. Het was een enorm toeristisch gebeuren waar we alle bekende gezichten uit het hotel de dag ervoor in de bootjes zagen zitten, ook wel weer lachwekkend. Enorm filevaren in Giethoorn is bijna vergelijkbaar. Wichai vroeg de schipper ergens anders heen te varen en zo volgde wederom een nieuwe indrukwekkende ervaring. Weer heel veel armoede en ondanks dat blije gezichten en zwaaiende mensen. Uiteindelijk toch nog even de hoofdmarktstraat/klong doorgevaren. Best leuk toch wel, al die vrouwen druk in de weer met hun potjes en pannetjes op een oliebrandertje, andere vrouwen verkopen fruit. We hebben lekkere mango en grapefruit gegeten.Het was een kleurrijk gezicht. Knap hoe die vrouwen, veel behoorlijk op leeftijd, hun bootjes besturen op hun knieen zittend. Ondertussen voor het eerst in ons leven een 'wilde' leguaan gezien.
Na de drijvende markt gingen we weer de taxi in. De schipper rende het busje nog achterna met koude flesjes water. De chauffeur vroeg ons of we ok nog olifanten wilden rijden. Toen we nee zeiden (dit gaan we in het noorden doen) was hij zichtbaar opgelucht, hij bleek als de dood voor die beesten. Onderweg bracht hij ons naar een bijzonder tempelcomplex, deze bleek gesloten te zijn maar het wemelde er van de wilde apen. ook deze waren we nog nooit eerder tegengekomen. de auto werd gestopt en Wichai offerde zijn bananen op zodat wij de apen konden voeren. Althans, Frans daan en Florine want ik vond ze leuk genoeg achter glas...(het waren er iets veel).
Vervolgens gingen we door naar Kanchanaburi naar de Bridge of River kwai. Daan en ik werden al lopende over de brug overmand door hoogtevrees, Frans en Floor hebben hier geen last van. Vervolgens hebben we gegeten in een drijvend restaurant onder aan de brug. Wichai hebben we overgehaald om mee te eten, hij bleef buigen. na het eten zijn we naar de begraafplaats van de gevallenen van de Birmaspoorlijn gegaan en vervolgens naar het Museum. Onze eigenste Willem Alexander is er nog niet zo heel lang geleden ook geweest. Daar was men heel trots op. De Duitsers konden er destijds wat van maar vlak de jappen ook niet uit.
Hierna gingen we naar het hotel Felix River Kwai.
Wichai hebben we tegen alle adviezen in gewoon een vette fooi gegeven, jammer dat we afscheid moesten nemen. Ik vond hem een integere, innerlijk wijze man. Weet ook niet hoe ik het uit moet leggen maar.
Het hotel vonden we prima maar toch een beetje smoezelig, dit zou superdeluxe moeten zijn maar dat was het niet meer. het eten s avonds was ronduit smerig (behalve dat het onsmakelijk was ontdekten we later mieren die over het eten liepen). Hier hebben we de volgende dag niet meer gegeten. De serveerster deed haar best en zei constant excuse me als ze wat neer zette, aan haar uitspraak ontbrak nog veel, het leek net of ze nieste (uGJOEmie) Het werkte enorm op de lachspieren maar we wilden haar ook niet beledigen. vreselijk, ik dacht dat ik stikte van de lach.
In de slaapkamer sprong een kleine salamander weg. Schrok me suf maar was te moe om me er druk over te maken en heb heerlijk geslapen.
Vrijdag 4 juli - Erawan watervallen
Om 7.45 uur met andere taxi naar national park Erawan gereden. Frans heeft vooraf de prijs afgesproken. Tegen 9.00 uur zijn we er. We gaan de 7 watervallen beklimmen. Het is best inspannend, 2 kilometer bergopwaarts (denk in eerst instantie aan Ehrwalder Alm qua stijgen en later aan een flink steile 'steig' (geen pad). Klimmen in de bloedhitte, wie bedenkt dat? Nou, wij onder andere en met ons veel Nederlanders, Engelsen en Israeliers. We brengen het er goed van af en al snel worden de inspanningen beloond. het is net een sprookje, National Geografics, Jungelbook is er niks bij. je weet meteen; dit is Jungle, ik loop in de Jungle. Florine vindt de lianen (heet dit zo?) helemaal leuk en hangt er regelmatig in als een soort Jane. Onze blonde tarzan twijfelt in eerste instantie of de lianen hem ook houden maar ook dit blijkt geen probleem.
We hebben in twee watervallen gezwommen. De vissen knabbelden aan je benen, even wennen. Om ongeveer 14.00 u waren we weer terug en hebben we gegeten bij een restaurantje van een meisje. De kinderen namen omelet, Frans gebraden kip en ik had kip in curry.Het eten kost niets, het is bijna zielig maar zo moet je dat geloog ik niet zien.
Hierna hebben we in een boemltrein een kleine 2 uur over de Death Railway (stuk vd Birmaspoorlijn) gereden. Wat is dit een mooi land. We rijden door rijstvelden waar vrouwen met grote hoeden gebukt aan het werk zijn. Weer zien we, armoede, krotten, ruiken we armoede. De kinderen die in hun schone frisse schooluniformen onderweg uitstappen, zie je naar die krotten lopen, het is onvoorstelbaar. Wat is het hier anders en wat lijken veel dingen onbelangrijk nu.
Uiteindelijk rijden we over DE bridge en stappen we in Kanchanaburi uit.
Bij het hotel nemen we een duik in het zwembad. met taxi gaan we daarna naar een avondmarkt. Er lopen bijna alleen maar Thai. iedereen is (weer zo vriendelijk. We eten bij een kraampje waar de Thai ook eten. het eten is erg lekker en kost 20 baht (40 eurocent). met een cola voor 10 baht eten we met zijn 4en voor 120 baht (2,40 euro). Daarna halen we nog wat fruit.
Het eten op straat vinden we tot nu toe lekkerder dan in het hotel en al waren we in eerste instantie wat huiverig, na een paar dagen doen we het gewoon, kijken hoe ze met het eten omgaan, of er veel mensen kopen etc.Het smaakt oha voortreffelijk en het heeft wel wat.
Florine koopt nog twee tuniek-hemdjes en vindt het lastig om af te dingen. ze moet er aan geloven.
Het was weer een topdag. Bangkok lijkt al weer lang geleden.
Morgen gaan we proberen met openbaar vervoer naar Ayuthaya te reizen.
Zaterdag 5 juli reisdag naar Ayuthaya
..........
Voor foto's kan je kijken op Daan's hyves:
www.daan006.hyves.nl
iets naar beneden scrollen en je hebt ze. Als je erop klikt worden ze wat groter
Floating market van Damnoen Saduak en Kanchanaburi (River Kwai)
Om 5.30 uur opgestaan om na een vroeg ontbijt om 6.30 uur met Mr. Wichai, een taxichauffeur, te rijden richting Damnoen saduak. Op de roue een plaats aangedaan waarvan ik de naam ben vergeten. Er was daar een marktje (waar niet?) die op het spoor stond uitgestald. Wichai vroeg of ons of we het leuk vonden om er even te kijken. Wij 'te veld" om met tante See te spreken. We waren er een van de weinige Europeanen en waren een bezienswaardigheid voor de Thai. We werden echt door iedereen aangestaard, een vreemde gewaarwording. Het is sowieso opvallend hoeveel meisjes giechelen als Daan voorbij komt en hoeveel blikken Florine krijgt. De blanke huid en het blonde haar vindt men hier een attractie. Jonge meisjes maken soms hun gezicht wit met een poeder f creme om blanker te lijken. Hun armen beschermen ze voor het zonlicht met losse mouwen om niet bruin te worden.
Maar ik had het over de markt; om 8.30 uur zou de trein komen, om 8.29 uur legden de mensen hun waar aan de kant en trokken hun zeilen in. Een enorme trein kwam er aan en reed gedeeltelijk over de waar heen (niet met de wielen). Eenmaal voorbij stond de markt weer in een minuut alsof er niets gebeurd was. De markten worden favoriet voor ons, de geuren zijn zo opvallend en apart, dat is niet uit te leggen.
Daarna gingen we naar de Floating Market. Wichai had voor ons een goede prijs bedongen. Hij legde ons uit dat we overal moesten afdingen behalve bij grote winkelcentra.
Wichai ging met ons mee de boot in. meteen werden we naar een stalletje gevaren wat er duidelijk stond voor toeristen. We voelden ons min of meer verplicht om iets te kopen. Dit was helemaal niet onze verwachting. Het was een enorm toeristisch gebeuren waar we alle bekende gezichten uit het hotel de dag ervoor in de bootjes zagen zitten, ook wel weer lachwekkend. Enorm filevaren in Giethoorn is bijna vergelijkbaar. Wichai vroeg de schipper ergens anders heen te varen en zo volgde wederom een nieuwe indrukwekkende ervaring. Weer heel veel armoede en ondanks dat blije gezichten en zwaaiende mensen. Uiteindelijk toch nog even de hoofdmarktstraat/klong doorgevaren. Best leuk toch wel, al die vrouwen druk in de weer met hun potjes en pannetjes op een oliebrandertje, andere vrouwen verkopen fruit. We hebben lekkere mango en grapefruit gegeten.Het was een kleurrijk gezicht. Knap hoe die vrouwen, veel behoorlijk op leeftijd, hun bootjes besturen op hun knieen zittend. Ondertussen voor het eerst in ons leven een 'wilde' leguaan gezien.
Na de drijvende markt gingen we weer de taxi in. De schipper rende het busje nog achterna met koude flesjes water. De chauffeur vroeg ons of we ok nog olifanten wilden rijden. Toen we nee zeiden (dit gaan we in het noorden doen) was hij zichtbaar opgelucht, hij bleek als de dood voor die beesten. Onderweg bracht hij ons naar een bijzonder tempelcomplex, deze bleek gesloten te zijn maar het wemelde er van de wilde apen. ook deze waren we nog nooit eerder tegengekomen. de auto werd gestopt en Wichai offerde zijn bananen op zodat wij de apen konden voeren. Althans, Frans daan en Florine want ik vond ze leuk genoeg achter glas...(het waren er iets veel).
Vervolgens gingen we door naar Kanchanaburi naar de Bridge of River kwai. Daan en ik werden al lopende over de brug overmand door hoogtevrees, Frans en Floor hebben hier geen last van. Vervolgens hebben we gegeten in een drijvend restaurant onder aan de brug. Wichai hebben we overgehaald om mee te eten, hij bleef buigen. na het eten zijn we naar de begraafplaats van de gevallenen van de Birmaspoorlijn gegaan en vervolgens naar het Museum. Onze eigenste Willem Alexander is er nog niet zo heel lang geleden ook geweest. Daar was men heel trots op. De Duitsers konden er destijds wat van maar vlak de jappen ook niet uit.
Hierna gingen we naar het hotel Felix River Kwai.
Wichai hebben we tegen alle adviezen in gewoon een vette fooi gegeven, jammer dat we afscheid moesten nemen. Ik vond hem een integere, innerlijk wijze man. Weet ook niet hoe ik het uit moet leggen maar.
Het hotel vonden we prima maar toch een beetje smoezelig, dit zou superdeluxe moeten zijn maar dat was het niet meer. het eten s avonds was ronduit smerig (behalve dat het onsmakelijk was ontdekten we later mieren die over het eten liepen). Hier hebben we de volgende dag niet meer gegeten. De serveerster deed haar best en zei constant excuse me als ze wat neer zette, aan haar uitspraak ontbrak nog veel, het leek net of ze nieste (uGJOEmie) Het werkte enorm op de lachspieren maar we wilden haar ook niet beledigen. vreselijk, ik dacht dat ik stikte van de lach.
In de slaapkamer sprong een kleine salamander weg. Schrok me suf maar was te moe om me er druk over te maken en heb heerlijk geslapen.
Vrijdag 4 juli - Erawan watervallen
Om 7.45 uur met andere taxi naar national park Erawan gereden. Frans heeft vooraf de prijs afgesproken. Tegen 9.00 uur zijn we er. We gaan de 7 watervallen beklimmen. Het is best inspannend, 2 kilometer bergopwaarts (denk in eerst instantie aan Ehrwalder Alm qua stijgen en later aan een flink steile 'steig' (geen pad). Klimmen in de bloedhitte, wie bedenkt dat? Nou, wij onder andere en met ons veel Nederlanders, Engelsen en Israeliers. We brengen het er goed van af en al snel worden de inspanningen beloond. het is net een sprookje, National Geografics, Jungelbook is er niks bij. je weet meteen; dit is Jungle, ik loop in de Jungle. Florine vindt de lianen (heet dit zo?) helemaal leuk en hangt er regelmatig in als een soort Jane. Onze blonde tarzan twijfelt in eerste instantie of de lianen hem ook houden maar ook dit blijkt geen probleem.
We hebben in twee watervallen gezwommen. De vissen knabbelden aan je benen, even wennen. Om ongeveer 14.00 u waren we weer terug en hebben we gegeten bij een restaurantje van een meisje. De kinderen namen omelet, Frans gebraden kip en ik had kip in curry.Het eten kost niets, het is bijna zielig maar zo moet je dat geloog ik niet zien.
Hierna hebben we in een boemltrein een kleine 2 uur over de Death Railway (stuk vd Birmaspoorlijn) gereden. Wat is dit een mooi land. We rijden door rijstvelden waar vrouwen met grote hoeden gebukt aan het werk zijn. Weer zien we, armoede, krotten, ruiken we armoede. De kinderen die in hun schone frisse schooluniformen onderweg uitstappen, zie je naar die krotten lopen, het is onvoorstelbaar. Wat is het hier anders en wat lijken veel dingen onbelangrijk nu.
Uiteindelijk rijden we over DE bridge en stappen we in Kanchanaburi uit.
Bij het hotel nemen we een duik in het zwembad. met taxi gaan we daarna naar een avondmarkt. Er lopen bijna alleen maar Thai. iedereen is (weer zo vriendelijk. We eten bij een kraampje waar de Thai ook eten. het eten is erg lekker en kost 20 baht (40 eurocent). met een cola voor 10 baht eten we met zijn 4en voor 120 baht (2,40 euro). Daarna halen we nog wat fruit.
Het eten op straat vinden we tot nu toe lekkerder dan in het hotel en al waren we in eerste instantie wat huiverig, na een paar dagen doen we het gewoon, kijken hoe ze met het eten omgaan, of er veel mensen kopen etc.Het smaakt oha voortreffelijk en het heeft wel wat.
Florine koopt nog twee tuniek-hemdjes en vindt het lastig om af te dingen. ze moet er aan geloven.
Het was weer een topdag. Bangkok lijkt al weer lang geleden.
Morgen gaan we proberen met openbaar vervoer naar Ayuthaya te reizen.
Zaterdag 5 juli reisdag naar Ayuthaya
..........
Voor foto's kan je kijken op Daan's hyves:
www.daan006.hyves.nl
iets naar beneden scrollen en je hebt ze. Als je erop klikt worden ze wat groter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
