Donderdag 10 juli
Door: Sloothaakjes
18 Juli 2008 | Thailand, Mae Taeng
Donderdag 10 juli
Vanochtend om 08:30u vertrokken richting Monkey Cave, althans zo wordt dat nu genoemd.... eigenlijk is het Fish-Cave, een watertje uit een grot waar wat vissen in zwemmen. Maar als je de auto uitstapt wordt je al tegemoet getreden door een troep schreeuwende apen. De gids heeft ons al gewaarschuwd voor de brutaliteit van de beesten (they are pickpockers) en de vrouw van een stalletje geeft ons al twee stokken en een katapult... een hartelijk welkom@fishcave...maar je kan begrijpen waarom iedereen dit MonkeyCave noemt!
De gids doet grote moeite zijn angst voor de apen te verbergen door een zak voer te kopen en door dit eten heel ver weg te gooien hoopt dat de apen daar blijven....helaas! In de zenuwen scheurt de zak kapot en vliegt de hele groep naar het voer bij zijn benen!! Als een echte Thai blijft hij lachen maar... zweetdruppels verraden zijn echte gevoel. Hij roept "wait for me please!" Alette (ook bang) heeft even een vloekmomentje en roept tierend dat ze zich lekker veilig voelt bij deze gids...is ie (g.v.d.) ook al bang voor apen!
De stok van Florine wordt door een andere Thai uit haar handen gepakt omdat hij iets wat uit het Fish water wil komen terug wil slaan....blijkt een slang te zijn!! Voorwaar een pittig begin van deze ochtend, en dan hebben we het niet eens over de onheilspellend steile en door de regen gladde, oneffen rotstrap die ons naar de echte Monkey Cave zou voeren! De gids vraagt aarzelend of we daar echt heen willen, want hij heeft gehoord dat de apen daar schijnbaar nog brutaler zijn..... Voor Alette een duidelijk signaal om niet naar boven te gaan. Ik wilde toch even kijken en Daan en Florine gingen mee de -inderdaad- steile trap op. Boven hoorden we de hele tijd een vreemdsoortig gekrijs...moet bekennen dat we een paar keer even overlegd hebben of we door zouden gaan. Ook omdat we natuurlijk daarna weer dezelfde trap naar beneden moetsen en Daan geen fan is van steile hoogtes.... Maar toch zijn we doorgegaan tot we op het niveau van de grot waren. Links ging de trap door naar het onheilspellend gekrijs....wat zullen we doen? Toch maar even proberen en na de laatste meters geklommen te hebben bleek het een uitkijkplek te zijn waar drie jongens lachend de geluiden maakten! Voor niets zo te sappel gemaakt, maar nog steeds geen Monkey Cave gezien.
Dan toch maar terug naar het niveau van de grot en kijken wat daar is... donker gat in de rots met een trap die doorgaat... voorzichtig achter elkaar gingen we stapje voor stapje de donkere grot in waarbij ik met de flits van de camera even kon zien waarheen. Dit leidde uiteindelijk naar een plateau met een Boeddha! Geen aap te zien (gelukkig)!
Beneden bleek dat de gids zeer blij was dat Alette niet met ons meegegaan was, want hij was niet van haar zijde geweken (hij riekte vandaag iets minder uit zijn giechel)!
Monkey-Cave: hele ervaring, waarbij de entree met de apen de meeste indruk heeft achter gelaten. Mooie foto's gemaakt.
De reis werd vervolgd richting de heuvels/bergen, waarbij de omgeving steeds indrukwekkender werd met bergrijst en maisvelden steil tegen de heuvels op. De eerste stop was bij een theeplantage/fabriek waar we het proces van thee maken van de wereldkampieon 2002 hebben uitgelegd gekregen. Eerst een bakkie gedaan...dat gaat met zo'n "eerste-blad-kampioens-thee" (first flush)toch even anders dan thuis met 't zakkie; eerst een beetje heet water over de thee om de blaadjes te wellen, dan water weggooien en dan tot 7 keer kokend water erover ca. 1 minuut . Vervolgens dan de thee in een soort porceleine groot uitgevallen vingerhoed schenken en deze omgekeerd in een theekommetje doen. Dan uitserveren en als je aan de thee wilt beginnen eerst de vingerhoed optillen en daar je neus instoppen om het aroma te ruiken. Daarna pas de thee drinken, zonder suiker of koekje ('tis maar dat je het weet!). We hebben een zakje van deze winnende thee gekocht en zullen het thuis nog een keertje overdoen (misschien smaakt ie dan wel)!
De uitleg in de fabriek was zeker interessant: als de jongste blaadjes gepukt zijn worden ze eerst 20 mintuen in de zon te drogen gelegd. Daarna ondergaan ze verschillende behandelingen (fermenteren, wringen, samenpersen, drogen etc.) waarna ze na ca. 36 uur klaar zijn voor gebruik. We mochten de halfprodukten even ruiken...leek wel spinazie, maar de echte geur/aroma komt pas tot stand na de juiste aantal keren wringen en persen (18x) waarbij alle cellen vabn de bladeren die voor de smaak zorgen openstaan. Zeer leuke en leerzame stop.
Grappig is overigens te zien dat op een brommer een buidel met bananenbladeren met daarin wat fruit. Plastic zakken gebruikens ze hier bijna niet en deze natuurlijke 'zak' kan je na gebruik gewoon weggooien!
Volgende stop was een bergdorp met chineese vluchtelingen waar we in een chinees 'restaurant' (4 plastic tafels met stoelen) hebben geluncht. De gids heeft onze lunch samenstelling geadviseerd waardoor we zeewiersoep (.....) met toefoe kregen en gebakken rijst met groente. Moet zeggen, ik was niet helemaal enthousiast, maar heb toch alles gegeten en gedronken, inclusief de pepsi cola waar de dop bijna aan was vastgeroest!
Na de lunch op bezoek bij iemand van de Akha stam in een bamboehut. Daan vroeg zich af of de vloer hem zou houden (was een in-srepen-opgesneden-bamboe plan waar je gewoon doorheen keek) maar dat bleek geen probleem. Opvallend was de aardige gastvrijheid van de vrouw. Ze was 34 jaar, had 3 kinderen en de aanwezige jongste kreeg (op aanraden van de gids) wat snoep. wat een hut, zo sober! Geen meubilair, allen kleine houten krukjes, foto's van de koning aan de muur en (jawel) een electrische rijstkoker en TV/DVD speler (!). Tot 5 jaar geleden was hier nog geen electriciteit en was alles 'orgineel'. Volgens de gids heeft de koning iedereen electriciteit beloofd met als gevolg dat ook de bergstammen deelgenoot worden van de grote wereld...op TV zien ze zoveel dat hun cultuur en gedrag verandert. Deze vrouw was er nog een van de oude stempel: kadootje voor haar zoontje werd zeer gewaardeerd. Wij vonden het heel bijzonder om zo eens binnen te stappen en te beleven hoe hun leven eruit ziet. Wat een armoede.
Daarna verder gereden door het fantastich berglandschap. 't Is gewoon niet vast te leggen wat je allemaal ziet. Ik hoop dat de vele foto's ons nog wat houvast geven.
Verderop gestopt bij een sinaasappel plantage waar we in een rondvaartboot (!) op wielen door de uitgestrekte velden werden gereden. Kregen onderweg net geplukte sinaasappels...erg lekker!
Verder bezochten we hier ook een orchideekwekerij. Heeft voor ons een wat ouderwetse en truttige reputatie maar hier waren ze mooi. Na afloop was het de bedoeling dat we zelf wat sinaasappels gingen plukken. Dat hebben we dus ook maar gedaan.
We raken steeds meer gewend aan maar ook gesteld op onze gids. Hij heeft een bijzondere uitstraling, straalt rust en zelfbeheersing uit maar ok zelfrespect. Een wijs man. Deze uitstraling lijkt gelinkt met veel Thaise mensen. Ze zijn bijzonder beleefd maar niet nederig, ze offeren veel op maar het is geen zelfopoffering. Ze lijken helemaal in balans. Mooi om te zien. Het boedhisme wat hier gepraktiseerd wordt is gebaseerd op geloof in re"incarnatie en draait om karma. Wat je doet, gedaan hebt in je leven en in je vorige levens heeft invloed op je toekomst en draag je altijd mee. Je streeft naar verlichting, dat is de enige manier om het oorzaak-gevolg stil te zetten. Dit bereik je o.a. door meditatie, gebed en gedrag. Geweldloosheid, tolerantie en zelfbeheersing zijn hierbij belangrijke pijlers.
Jammer! Zijn rijstijl in het donker wordt er ondanks al deze lovende woorden in het donker niet beter op. We hebben hem gezegd voor het donker bij onze volgende overnachtingsplaats te willen zijn en dat lukt net niet. We rijden tergend langzaam door de bergen in de jungle, het is aardedonker. Uiteindelijk komen we bij Royal Ping, een resort midden in de jungle. De keuken is bijna gesloten maar het personeel doet zijn best om ons een maaltijd te bezorgen. De gids eet op ons verzoek mee aan onze tafel en krijgt wat anders, iets pittigers. Wij moeten proeven, het is inderdaad best heet maar heel erg lekker.
Daarna wordt de internetcorner weer opgezocht. De oerwoud geluiden om ons heen zijn heel bijzonder om mee te maken. We zijn hier echt!
Vanochtend om 08:30u vertrokken richting Monkey Cave, althans zo wordt dat nu genoemd.... eigenlijk is het Fish-Cave, een watertje uit een grot waar wat vissen in zwemmen. Maar als je de auto uitstapt wordt je al tegemoet getreden door een troep schreeuwende apen. De gids heeft ons al gewaarschuwd voor de brutaliteit van de beesten (they are pickpockers) en de vrouw van een stalletje geeft ons al twee stokken en een katapult... een hartelijk welkom@fishcave...maar je kan begrijpen waarom iedereen dit MonkeyCave noemt!
De gids doet grote moeite zijn angst voor de apen te verbergen door een zak voer te kopen en door dit eten heel ver weg te gooien hoopt dat de apen daar blijven....helaas! In de zenuwen scheurt de zak kapot en vliegt de hele groep naar het voer bij zijn benen!! Als een echte Thai blijft hij lachen maar... zweetdruppels verraden zijn echte gevoel. Hij roept "wait for me please!" Alette (ook bang) heeft even een vloekmomentje en roept tierend dat ze zich lekker veilig voelt bij deze gids...is ie (g.v.d.) ook al bang voor apen!
De stok van Florine wordt door een andere Thai uit haar handen gepakt omdat hij iets wat uit het Fish water wil komen terug wil slaan....blijkt een slang te zijn!! Voorwaar een pittig begin van deze ochtend, en dan hebben we het niet eens over de onheilspellend steile en door de regen gladde, oneffen rotstrap die ons naar de echte Monkey Cave zou voeren! De gids vraagt aarzelend of we daar echt heen willen, want hij heeft gehoord dat de apen daar schijnbaar nog brutaler zijn..... Voor Alette een duidelijk signaal om niet naar boven te gaan. Ik wilde toch even kijken en Daan en Florine gingen mee de -inderdaad- steile trap op. Boven hoorden we de hele tijd een vreemdsoortig gekrijs...moet bekennen dat we een paar keer even overlegd hebben of we door zouden gaan. Ook omdat we natuurlijk daarna weer dezelfde trap naar beneden moetsen en Daan geen fan is van steile hoogtes.... Maar toch zijn we doorgegaan tot we op het niveau van de grot waren. Links ging de trap door naar het onheilspellend gekrijs....wat zullen we doen? Toch maar even proberen en na de laatste meters geklommen te hebben bleek het een uitkijkplek te zijn waar drie jongens lachend de geluiden maakten! Voor niets zo te sappel gemaakt, maar nog steeds geen Monkey Cave gezien.
Dan toch maar terug naar het niveau van de grot en kijken wat daar is... donker gat in de rots met een trap die doorgaat... voorzichtig achter elkaar gingen we stapje voor stapje de donkere grot in waarbij ik met de flits van de camera even kon zien waarheen. Dit leidde uiteindelijk naar een plateau met een Boeddha! Geen aap te zien (gelukkig)!
Beneden bleek dat de gids zeer blij was dat Alette niet met ons meegegaan was, want hij was niet van haar zijde geweken (hij riekte vandaag iets minder uit zijn giechel)!
Monkey-Cave: hele ervaring, waarbij de entree met de apen de meeste indruk heeft achter gelaten. Mooie foto's gemaakt.
De reis werd vervolgd richting de heuvels/bergen, waarbij de omgeving steeds indrukwekkender werd met bergrijst en maisvelden steil tegen de heuvels op. De eerste stop was bij een theeplantage/fabriek waar we het proces van thee maken van de wereldkampieon 2002 hebben uitgelegd gekregen. Eerst een bakkie gedaan...dat gaat met zo'n "eerste-blad-kampioens-thee" (first flush)toch even anders dan thuis met 't zakkie; eerst een beetje heet water over de thee om de blaadjes te wellen, dan water weggooien en dan tot 7 keer kokend water erover ca. 1 minuut . Vervolgens dan de thee in een soort porceleine groot uitgevallen vingerhoed schenken en deze omgekeerd in een theekommetje doen. Dan uitserveren en als je aan de thee wilt beginnen eerst de vingerhoed optillen en daar je neus instoppen om het aroma te ruiken. Daarna pas de thee drinken, zonder suiker of koekje ('tis maar dat je het weet!). We hebben een zakje van deze winnende thee gekocht en zullen het thuis nog een keertje overdoen (misschien smaakt ie dan wel)!
De uitleg in de fabriek was zeker interessant: als de jongste blaadjes gepukt zijn worden ze eerst 20 mintuen in de zon te drogen gelegd. Daarna ondergaan ze verschillende behandelingen (fermenteren, wringen, samenpersen, drogen etc.) waarna ze na ca. 36 uur klaar zijn voor gebruik. We mochten de halfprodukten even ruiken...leek wel spinazie, maar de echte geur/aroma komt pas tot stand na de juiste aantal keren wringen en persen (18x) waarbij alle cellen vabn de bladeren die voor de smaak zorgen openstaan. Zeer leuke en leerzame stop.
Grappig is overigens te zien dat op een brommer een buidel met bananenbladeren met daarin wat fruit. Plastic zakken gebruikens ze hier bijna niet en deze natuurlijke 'zak' kan je na gebruik gewoon weggooien!
Volgende stop was een bergdorp met chineese vluchtelingen waar we in een chinees 'restaurant' (4 plastic tafels met stoelen) hebben geluncht. De gids heeft onze lunch samenstelling geadviseerd waardoor we zeewiersoep (.....) met toefoe kregen en gebakken rijst met groente. Moet zeggen, ik was niet helemaal enthousiast, maar heb toch alles gegeten en gedronken, inclusief de pepsi cola waar de dop bijna aan was vastgeroest!
Na de lunch op bezoek bij iemand van de Akha stam in een bamboehut. Daan vroeg zich af of de vloer hem zou houden (was een in-srepen-opgesneden-bamboe plan waar je gewoon doorheen keek) maar dat bleek geen probleem. Opvallend was de aardige gastvrijheid van de vrouw. Ze was 34 jaar, had 3 kinderen en de aanwezige jongste kreeg (op aanraden van de gids) wat snoep. wat een hut, zo sober! Geen meubilair, allen kleine houten krukjes, foto's van de koning aan de muur en (jawel) een electrische rijstkoker en TV/DVD speler (!). Tot 5 jaar geleden was hier nog geen electriciteit en was alles 'orgineel'. Volgens de gids heeft de koning iedereen electriciteit beloofd met als gevolg dat ook de bergstammen deelgenoot worden van de grote wereld...op TV zien ze zoveel dat hun cultuur en gedrag verandert. Deze vrouw was er nog een van de oude stempel: kadootje voor haar zoontje werd zeer gewaardeerd. Wij vonden het heel bijzonder om zo eens binnen te stappen en te beleven hoe hun leven eruit ziet. Wat een armoede.
Daarna verder gereden door het fantastich berglandschap. 't Is gewoon niet vast te leggen wat je allemaal ziet. Ik hoop dat de vele foto's ons nog wat houvast geven.
Verderop gestopt bij een sinaasappel plantage waar we in een rondvaartboot (!) op wielen door de uitgestrekte velden werden gereden. Kregen onderweg net geplukte sinaasappels...erg lekker!
Verder bezochten we hier ook een orchideekwekerij. Heeft voor ons een wat ouderwetse en truttige reputatie maar hier waren ze mooi. Na afloop was het de bedoeling dat we zelf wat sinaasappels gingen plukken. Dat hebben we dus ook maar gedaan.
We raken steeds meer gewend aan maar ook gesteld op onze gids. Hij heeft een bijzondere uitstraling, straalt rust en zelfbeheersing uit maar ok zelfrespect. Een wijs man. Deze uitstraling lijkt gelinkt met veel Thaise mensen. Ze zijn bijzonder beleefd maar niet nederig, ze offeren veel op maar het is geen zelfopoffering. Ze lijken helemaal in balans. Mooi om te zien. Het boedhisme wat hier gepraktiseerd wordt is gebaseerd op geloof in re"incarnatie en draait om karma. Wat je doet, gedaan hebt in je leven en in je vorige levens heeft invloed op je toekomst en draag je altijd mee. Je streeft naar verlichting, dat is de enige manier om het oorzaak-gevolg stil te zetten. Dit bereik je o.a. door meditatie, gebed en gedrag. Geweldloosheid, tolerantie en zelfbeheersing zijn hierbij belangrijke pijlers.
Jammer! Zijn rijstijl in het donker wordt er ondanks al deze lovende woorden in het donker niet beter op. We hebben hem gezegd voor het donker bij onze volgende overnachtingsplaats te willen zijn en dat lukt net niet. We rijden tergend langzaam door de bergen in de jungle, het is aardedonker. Uiteindelijk komen we bij Royal Ping, een resort midden in de jungle. De keuken is bijna gesloten maar het personeel doet zijn best om ons een maaltijd te bezorgen. De gids eet op ons verzoek mee aan onze tafel en krijgt wat anders, iets pittigers. Wij moeten proeven, het is inderdaad best heet maar heel erg lekker.
Daarna wordt de internetcorner weer opgezocht. De oerwoud geluiden om ons heen zijn heel bijzonder om mee te maken. We zijn hier echt!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
